شب یلدا 1400 در بهسون که یکی از قدیمی ترین جشن های ایرانی بوده که مثل عید نوروز و چهارشنبه سوری از
تاریخ و پیشینه ی قدیم ایران به یادگار مانده .
این شب از تمام شب های سال بلندتر بوده و اجداد ما هر سال ان را جشن می گرفته اند .
شب یلدا به عنوان بلندترین شب سال برای ما ایرانی ها پر خاطره است از زمان کودکی که انشای شب یلدا مینوشتیم تا
جمع شدن فامیل ، انداختن سفره شب یلدا ، تزیین انار و گوش دادن به شعر و قصه زیر کرسی ……
یلدا واژه ای سریانی به معنای زایش و تولد است . سریانی زبانی بود که در میان مسیحیان رواج داشت .
این معنا از بررسی و تحقیق در واژه نامه ها و کتاب های تاریخی به دست امده است .
ابوریحان بیرونی دانشمند همه فن حریف و تقویم شناس از شب یلدا با نام میلاد اکبر یاد می کند و منظور از این نام را
میلاد خورشید دانسته است .
شب چله در حقیقت همان شب یلدا است . چون از فردای این شب چله بزرگ زمستان اغاز میشود به ان شب چله می گویند .
ایرانیان در زمان های قدیم یک نوع تقویم کلی نگر داشتند
این تقویم بیشتر در کارهای کشاورزی و دامپروری کاربرد داشت.
آنها دو موقع از سال را به نام چله میشناختند.
چله تابستان که از تیر شروع میشد و چله زمستان که از دیماه. چلهها هر کدام به دو دوره تقسیم میشدند؛
چله بزرگ و چله کوچک. چهل روز ابتدایی را چله بزرگ و بیست روزِ بعد را چله کوچک مینامیدند.
چله بزرگ زمستان که درست بعد از شب یلدا آغاز میشود؛
شروع زمستان است و شدت سرما در آن بیشتر است.
چله بزرگ تا دهم بهمن طول میکشد.
پس از آن، چله کوچک شروع و تا اول اسفند ادامه دارد.
شدت سرما در چله کوچک کمتر است و آسیب کمتری هم میرساند.
چهار روز پایان چله بزرگ، و چهار روز آغاز چله کوچک را،
چهار چهار میگویند که نهایت شدت سرما در این مدت اتفاق میافتد.